Η Ιστορία μας

Στα μέσα της δεκαετίας του ’60, οι επιχειρήσεις και οι οργανισμοί που διέθεταν υπολογιστές -όλοι με λυχνίες και καλώδια- μετριούνταν στα δάκτυλα του ενός χεριού –Εθνική Τράπεζα, Πειραϊκή Πατραϊκή, Εθνική Στατιστική Υπηρεσία. Στην ελληνική αγορά κυριαρχούσαν οι αμερικανικές εταιρίες, με πρώτη (άνοιξε υποκατάστημα στη χώρα μας το 1937) την ΙΒΜ, ενώ από ελληνικής πλευράς υπήρχε στην οδό Κοραή ο Παναγής Σολομός με τα «Συστήματα Οργάνωσης» – πρωτοποριακή επιχείρηση που αντιπροσώπευε την αμερικανική Remington-Rand, και ήταν η πρώτη που εισήγαγε συστήματα μηχανοργάνωσης στη χώρα μας (με πελάτες το ΕΙΡ, την Αγροτική Τράπεζα, τη ΔΕΗ και αρκετές ιδιωτικές εταιρίες) βασισμένα σε εξελιγμένες αριθμομηχανές-«προδρόμους» των υπολογιστών, τα οποία δέχονταν στοιχειώδη προγραμματισμό με διάτρητες κάρτες.

Σ’ αυτό το θολό τοπίο και παρά τους δύσκολους καιρούς, ο οραματιστής, τελειομανής και εξαιρετικά οργανωτικός, Κωνσταντίνος Δοξιάδης, διάσημος πολεοδόμος και large project manager, αντιλαμβάνεται τις μελλοντικές δυνατότητες της νέας τεχνολογίας, υπογράφει συμβόλαιο με τους Αμερικανούς και γίνεται το 1963 ο πρώτος διανομέας της UNIVAC στην Ελλάδα. Τον επόμενο χρόνο ιδρύεται το Doxiadis Associates Computer Center – Κέντρο Μελετών & Υπολογισμών και η ιστορία αρχίζει να γράφεται…

Ένας «πρωτόγονος» (με την έννοια ότι ο προγραμματισμός του γινόταν ενσύρματα, με βύσματα) UNIVAC 1004 είναι ο πρώτος υπολογιστής που εγκαθίσταται στις 31/06/1964 στο κτήριο της Στρατιωτικού Συνδέσμου, που είχε εγκαινιαστεί μόλις τρία χρόνια νωρίτερα. Προσλαμβάνονται οι πρώτοι μηχανικοί και μετακαλείται Γερμανός ειδικός, για να τους εκπαιδεύσει.

Από τις πρώτες χρήσεις είναι η μελέτη κυκλοφοριακών μοντέλων, αλλά και εργασίες για λογαριασμό τρίτων ως service bureau, όμως γρήγορα προκύπτει η ανάγκη για κάτι πολύ μεγαλύτερο, καθώς το Γραφείο Δοξιάδη αναλαμβάνει το 1965 την εκπόνηση μελέτης με τίτλο «The Great Lakes Megalopolis Study» και αντικείμενο την πρόβλεψη για το πώς θα είναι αυτή η περιοχή των ΗΠΑ το 2000, κάτι που μπορεί να γίνει μόνο με τη χρήση υπολογιστή. Στις αρχές του 1967 προσλαμβάνεται ο νεαρός πολιτικός μηχανικός, αλλά με σπουδές σε υπολογιστές στο πανεπιστήμιο του Surrey, Ανδρέας Δρυμιώτης, και αναλαμβάνει να «τρέξει» το project. Ο Δοξιάδης συναινεί στην ενοικίαση χρόνου στον υπολογιστή του Πολυτεχνείου της Στουτγάρδης και το αποτέλεσμα -δεκάδες εντυπωσιακοί χάρτες με προβλέψεις, όλοι φτιαγμένοι από υπολογιστή- όχι μόνο τον ικανοποιεί απόλυτα, αλλά παίζει καταλυτικό ρόλο στην απόφασή του να προχωρήσει στην αγορά ενός πραγματικά μεγάλου υπολογιστή.

Ο UNIVAC 1107 (με το αστρονομικό για εκείνη την εποχή κόστος των 500.000 δολαρίων) φτάνει στην Ελλάδα τον Δεκέμβριο του 1968 κι είναι ακριβώς ίδιος μ’ εκείνον της Στουτγάρδης - σαν κι αυτόν υπάρχουν μονάχα άλλοι 3 στην Ευρώπη και λιγότεροι από 10 στις ΗΠΑ, όλοι εγκατεστημένοι σε πανεπιστήμια και εταιρίες-κολοσσούς. Στεγάζεται σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο, στο ισόγειο του 8όροφου κτηρίου, που ενσωματώνει πρωτόφαντες καινοτομίες, όπως κλιματισμό, ψευδοπάτωμα για την καλύτερη κυκλοφορία του αέρα και αλεξίσφαιρα κρύσταλλα προς το αίθριο. Μια καινούρια εποχή αρχίζει.

Η δεκαετία του ’70 ξεκινάει με τους καλύτερους οιωνούς, μετά την κίνηση «ματ» εκ μέρους του Κωνσταντίνου Δοξιάδη, με την απόκτηση του πρωτοποριακού για εκείνη την εποχή συστήματος UNIVAC 1107. Από τις 25 ως τις 29 Μαΐου του 1970 γίνονται τα επίσημα εγκαίνια του Υπολογιστικού Κέντρου, με οικοδεσπότη τον ίδιο τον Δοξιάδη, που επί πέντε βράδια ξεναγεί προσωπικά 500 σημαντικούς παράγοντες του τόπου, παρουσιάζοντας -με τη βοήθεια των συνεργατών του- το σύστημα. Άκρως εντυπωσιασμένος, ο δημοσιογράφος Δημήτρης Ψαθάς γράφει δυο συνεχόμενα χρονογραφήματα στα «Νέα» για το μεγάλο γεγονός…

Η πολύ μεγάλη (για τα ελληνικά δεδομένα) επένδυση απέδωσε σχεδόν άμεσα καρπούς και μάλιστα σε πολλαπλά επίπεδα. Όπως μαρτυρεί ο Ανδρέας Δρυμιώτης, το Computer Center που στήθηκε με πρωτάκουστες προδιαγραφές έχοντας στην «καρδιά» του τον 1107, βοήθησε το Μελετητικό Γραφείο Δοξιάδη να φέρει εις πέρας -προβάλλοντας ως ανταγωνιστικό πλεονέκτημα την ποιότητα της δουλειάς του και τον μικρό χρόνο παράδοσης- πλήθος σημαντικά τεχνικά έργα, σ’ όλο τον κόσμο.

Από τη  άλλη πλευρά, έδωσε την ευκαιρία στις μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις και οργανισμούς να εκσυγχρονίσουν τη λειτουργία τους, αξιοποιώντας τις τεράστιες δυνατότητες ενός πραγματικά μεγάλου υπολογιστικού συστήματος. Από τους πρώτους πελάτες του Service Bureau (με μια σχέση ανάθεσης ανάλογη του σημερινού oursourcing), ήταν η ΔΕΗ και ο ΟΤΕ (αντίπαλος στην αναμέτρηση για την ανάληψη του έργου, το καλοκαίρι του ’70, ήταν η γαλλική Bull). To σύστημα μπορούσε να δώσει το ίδιο καλά αποτελέσματα είτε επρόκειτο για μεγάλες μισθοδοσίες, όπως αυτές των ΚΤΕΛ, του ΟΑΣΘ και της Olympic Airways, είτε για την επίλυση των πολύπλοκων στατικών προβλημάτων που του έθεταν οι μηχανικοί του Μελετητικού Γραφείου.

Ανάλογη ήταν και η «διείσδυση» του DACC Univac στον χώρο των τραπεζών - εκεί δέσποζε η ΙΒΜ (η οποία υπήρχε ήδη στην Ελλάδα, από το 1937, ως υποκατάστημα της αμερικανικής) που έλεγχε με τα συστήματά της -εκτός από τον δημόσιο τομέα- σχεδόν το σύνολο των τραπεζών, με την εξαίρεση της Alpha Bank και της Κτηματικής. Το DACC άρχισε να «χτυπάει» τους σχετικούς διαγωνισμούς, με πρώτη μεγάλη επιτυχία την ανάληψη έργου -και σταδιακά την ολοένα στενότερη συνεργασία- με την Alpha Bank.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το 1970 παραδίδονται τα πρώτα μαθήματα προγραμματισμού στην Ελλάδα από το Ελληνικό Κέντρο Παραγωγικότητος (ΕΛΚΕΠΑ), στο οποίo δίδασκε μεταξύ άλλων συνεργατών και ο Ανδρέας Δρυμιώτης. Η πρακτική εξάσκηση γινόταν στον Univac 1107. 

Όμως, αυτή η περίοδος των μεγαλόπνοων οραμάτων και της συνεχούς ανάπτυξης επισκιάζεται από τη μακρόχρονη ασθένεια και -τελικά- τον θάνατο, στις 28 Ιουνίου 1975, του εμπνευστή και ιδρυτή του DACC, Κωνσταντίνου Δοξιάδη. Χτυπημένος από την ανίατη νόσο ALS (Amyotrophic Lateral Sclerosis -αμυοτροφική πλάγια σκλήρυνση - μια προοδευτική νευροεκφυλιστική πάθηση που επηρεάζει τα νευρικά κύτταρα στον εγκέφαλο και τη σπονδυλική στήλη, με αποτέλεσμα τη βαθμιαία εξασθένηση και κατάληξη του ασθενούς) ο Δοξιάδης έζησε τρία ολοένα και πιο δύσκολα χρόνια. Σχεδόν ως το τέλος, επικοινωνούσε με το περιβάλλον του με τη βοήθεια οθόνης και πληκτρολογίου. Ο θάνατός του σήμανε το τέλος μιας ολόκληρης εποχής, αλλά και την αρχή μιας νέας.

Ο θάνατος του Κωνσταντίνου Δοξιάδη μπορεί να κλόνισε το DACC, αλλά η εταιρεία σύντομα ξαναβρίσκει τον ρυθμό της, καθώς οι εξελίξεις (πολιτικές, κοινωνικές και κυρίως τεχνολογικές) τρέχουν. Ενθαρρυμένοι από την επιστροφή στην κανονικότητα και την αυξημένη αισιοδοξία των πολιτών, οργανισμοί και επιχειρήσεις προσπαθούν να ανακτήσουν το χαμένο έδαφος, με στόχο την πολυπόθητη σύγκλιση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Έτσι, επενδύουν στην τεχνολογία και αναζητούν λύσεις στα πολλά προβλήματα που έχουν συσσωρευτεί.

Σ’ αυτή την προσπάθεια θα πρέπει να ενταχθεί και η όχι ιδιαίτερα γνωστή αλλά εξαιρετικά σημαντική επιχείρηση αποκατάστασης του «εθνικού» χαρακτήρα της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΚΥΠ) μετά την πτώση της χούντας και με εντολή του τότε πρωθυπουργού, Κωνσταντίνου Καραμανλή. Το έργο υλοποιήθηκε μέσα στο πρώτο εννεάμηνο του 1977 από ομάδα μηχανικών του DACC και στο πλαίσιό του επιτεύχθηκε η μεταφορά και αναδόμηση των υφιστάμενων εφαρμογών της υπηρεσίας από τον ΙΒΜ 360 στον Sperry Univac 1100/10, με ανάληψη και της μετέπειτα υποστήριξης του συστήματος. Σύμφωνα με τον Ανδρέα Δρυμιώτη, οι μηχανικοί της UNIVAC όταν πληροφορήθηκαν για την ανάληψη του έργου αποκάλεσαν τους μηχανικούς μας “lunatics” θεωρώντας ότι πρόκειται για ένα έργο ανέφικτο να υλοποιηθεί! 

Περίπου την ίδια εποχή, κλείνει το κεφάλαιο «διάτρηση» για την εισαγωγή των δεδομένων στα υπολογιστικά συστήματα – οι σειρές των μικρών «γραφείων» με τις διατρήτριες αντικαθίστανται από μηχανές data entry της Pertec, φάση από την οποία περνούν ένας-ένας οι πελάτες του DACC. Μεταξύ αυτών, οι Αλουμίνιο της Ελλάδος, ΕΑΒ, Κτηματική Τράπεζα (η πρώτη διδάξασα), Στατιστική Υπηρεσία, Ιονική Τράπεζα, ΟΤΕ, υπουργεία (ανάμεσά τους τα Αμύνης, Οικονομικών, Συγκοινωνιών), ΕΡΤ (για τα αποτελέσματα των Πανελληνίων Εξετάσεων) κλπ. Λίγα χρόνια αργότερα, η εταιρεία ισχυροποιεί ακόμα περισσότερο τη θέση της, εγκαινιάζοντας τη συμμαχία της με την ανερχόμενη τότε δύναμη στο χώρο των servers και της αποθήκευσης, EMC², η οποία συνεχίζεται ως τις μέρες μας, πλέον με την Dell από την οποία εξαγοράστηκε.

Το 1975 η εταιρεία εγκαθιστά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης τον πρώτο μεγάλο υπολογιστή της σειράς 1100, όπου εκπαιδεύτηκαν και οι πρώτοι φοιτητές Πληροφορικής του Πανεπιστημίου. Ακολούθησε η εγκατάσταση του συστήματος 1100/60 στο Πανεπιστήμιο Πατρών το 1978 όπου και εκεί άρχισε να διδάσκεται η πληροφορική. Η συμβολή της ομάδας μας στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση της πληροφορικής ήταν μεγάλης σημασίας!

Τον Ιανουάριο του ‘78 αναλαμβάνει τη γενική διεύθυνση της εταιρείας ο ως τότε τεχνικός διευθυντής, Ανδρέας Δρυμιώτης, που θέτει ως στόχο -εκτός από τα πολλά και μεγάλα έργα σε επιχειρήσεις και οργανισμούς, στα οποία έρχεται να προστεθεί και η ανάληψη νέου έργου στα Τελωνεία- τη διεκδίκηση της εξαγωγής των αποτελεσμάτων στις εθνικές εκλογές. Ανάλογη προσπάθεια εκ μέρους της ΙΒΜ, στις εκλογές του 1977, είχε αποτύχει, με αποτέλεσμα να χρειαστούν αρκετές ημέρες προκειμένου να οριστικοποιηθούν τα αποτελέσματα.

Έχοντας ήδη τεστάρει την τεχνολογία και τις δυνάμεις του με την εξαγωγή των αποτελεσμάτων στις εκλογές της ΕΛΠΑ, το DACC αναλαμβάνει για πρώτη φορά την ηλεκτρονική εξαγωγή των εκλογικών αποτελεσμάτων στις εθνικές εκλογές του 1981. Η ροή ξεκινά στις 21:42 και ολοκληρώνεται κανονικά, χωρίς προβλήματα, λίγες ώρες αργότερα, υποχρεώνοντας τον πρωθυπουργό Γ. Ράλλη, να συγχαρεί τα μέλη της ομάδας για την επιτυχία τους. Η «εκλογική» παράδοση ακόμα συνεχίζεται, τόσα χρόνια μετά, από τη διάδοχο κατάσταση σ’ αυτόν τον τομέα, εταιρεία Singular Logic.

Στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’80, τέλος, και με στόχο την κάλυψη των κενών σε εκπαιδευμένα στις νέες τεχνολογίες και τον προγραμματισμό άτομα, δημιουργήθηκε στο κτήριο της Στρατ. Συνδέσμου ακόμα και Σχολή Πληροφορικής, στην οποία εκπαιδεύτηκαν από στελέχη της εταιρείας και όχι μόνο, περίπου 400 άτομα, ως τις αρχές της δεκαετίας του ’90.

Μάθετε περισσότερα μέσα από τη βιωματική καταγραφή του Καθηγητή και πρώην συνεργάτη της Uni Systems κ. Τάκη Βαρελά "Η πληροφορική εντοπία στην Ελλάδα στην εφηβεία της τεχνολογικής επανάστασης".

Η απόσπαση από την εταιρεία του τμήματος παροχής υπηρεσιών προς τρίτους, το 1984, και η δημιουργία της ΔΕΛΤΑ Πληροφορικής με Γενικό Διευθυντή τον Ανδρέα Δρυμιώτη, αλλάζουν τα δεδομένα και ανοίγουν ένα καινούριο κεφάλαιο στην ιστορία της. Στη χηρεύουσα πλέον θέση του Γενικού Διευθυντή επιστρέφει έπειτα από σχεδόν δέκα χρόνια ο Δημήτρης Βιτζηλαίος, ενώ διευθυντής πωλήσεων γίνεται ο Αλέξανδρος Δότσης, που τρία χρόνια αργότερα αναλαμβάνει, επίσης, τον τομέα του marketing και γίνεται μέλος του ΔΣ.

Η εταιρεία είναι πλέον ένας από τους μεγάλους και αναγνωρισμένους παίκτες στην ελληνική αγορά, με σημαντικότερους πελάτες την Τράπεζα Εργασίας («πρόγονο» της σημερινής Eurobank), την Alpha Bank, τον ΟΤΕ, τη ΔΕΗ, τα ΕΛΤΑ, το ξακουστό τότε, Διεθνές Rally Acropolis, κ. ά. Την ίδια περίοδο (συγκεκριμένα, το 1986) αξιοπρόσεκτη είναι η συγχώνευση των εταιριών Sperry Rand και Burroughs, που είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία της νέας εταιρείας UNISYS, εξέλιξη που προφανώς επηρεάζει και την πορεία των θυγατρικών και διανομέων τους σ’ ολόκληρο τον κόσμο, της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης. Το απροσδόκητο είναι ότι ενώ -διεθνώς- η Burroughs εξαγόρασε την Sperry Rand, στην Ελλάδα συνέβη το αντίθετο: η Sperry (δηλαδή, το DACC) εξαγόρασε τις υπηρεσίες της Burroughs στη χώρα μας, με τη στήριξη και μικρή συμμετοχή της Alpha Bank στο μετοχικό κεφάλαιο.

Οι καλές επιδόσεις της εταιρείας σε πολλούς τομείς φέρνουν σημαντικά κέρδη στους μετόχους, αλλά και τα πρώτα βραβεία τόσο στις τοπικές διοργανώσεις, όπως το ICT Forum, όσο και διεθνώς ως best distributor της UNISYS. Μαζί με τη διάθεση και υποστήριξη του H/W, ιδιαίτερη ανάπτυξη γνωρίζει και ο χώρος της προσφοράς υπηρεσιών τόσο στον δημόσιο (όπου η μεγάλη πρόκληση άκουγε στο όνομα ΦΠΑ), όσο και στον ιδιωτικό τομέα – ειδικά στις τράπεζες, όπου το μεγάλο διακύβευμα είναι το branch automation. Μάλιστα, υπάρχει και προσφορά υπηρεσιών εκτός συνόρων, όπως πχ,. στην Αλβανία και βεβαίως την Κύπρο.

Όμως, ο τομέας όπου πραγματικά παρουσιάζεται καινοτομία στη χώρα μας, είναι αυτός της εξαγωγής των εκλογικών αποτελεσμάτων, όπου για πρώτη φορά, το 1989, γίνεται αξιοποίηση των πιο σύγχρονων συστημάτων γραφικών στις εκλογές, με τεχνολογίες που δεν υπήρχαν ως τότε στην Ελλάδα. Ένα χρόνο αργότερα, τα νέα συστήματα οπτικοποίησης των εκλογικών αποτελεσμάτων υιοθετούνται -παρά το ιδιαίτερα υψηλό κόστος τους- κι από τα βασικά τηλεοπτικά κανάλια (ΕΡΤ και τα νεόκοπα, τότε, MEGA και ANT1).

Μαζί με τη δεκαετία του ’90, το 1990, ξεκινά η εποχή της Unisystems, με την εταιρεία να παίρνει τη σημερινή ονομασία της και να αλλάζει ηγεσία. Νέοι CEO αναλαμβάνουν οι Αλέξανδρος Δότσης και Δημήτρης Κατσίνης. Πολλές οι προκλήσεις της καθημερινότητας κι ανάμεσά τους-λίγα χρόνια αργότερα και όσο πλησιάζουμε προς το σωτήριο έτος 2000- η περίφημη απειλή του «ιού του 2000» (Y2K), δηλ. η αποφυγή ενός ψηφιακού Αρμαγεδώνα, λόγω της απρόβλεπτης συμπεριφοράς των υπολογιστικών συστημάτων μπροστά στην (για πρώτη φορά) αλλαγή αιώνα.

Η εταιρεία ρίχνει πολλές δυνάμεις στη συντονισμένη προσπάθεια αντιμετώπισης τυχόν προβλημάτων σε όλους τους πελάτες της και ιδιαίτερα -λόγω της φύσης των εργασιών της και του μεγέθους της- στην Alpha Bank. Ευτυχώς, όλα κύλησαν ομαλά και δεν υπήρξε κάποιο ουσιαστικό πρόβλημα, τόσο στην τράπεζα, όσο και στις άλλες επιχειρήσεις / οργανισμούς που υποστήριζε η εταιρεία.

Καθώς οι τεχνολογίες αλλάζουν και νέες ανάγκες δημιουργούνται συνεχώς, το 1999 αγοράζεται μεγάλο ακίνητο με υπάρχον κτίσμα στις Αχαρνές, με στόχο τόσο τη διαμόρφωση ικανών αποθηκευτικών χώρων, όσο κυρίως την εν καιρώ δημιουργία ενός υπερσύγχρονου data center. Την ίδια χρονιά, η εταιρεία εισέρχεται στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών, μέσω δημόσιας προσφοράς μετοχών, και οι επενδυτές τη στηρίζουν. Ο Αλέξανδρος Δότσης παραμένει ως μοναδικός CEO. Τρίτη σημαντική εξέλιξη, ξεκινά η προσπάθεια της δημιουργίας Αρχείου Κωνσταντίνου Δοξιάδη, με στόχο να συγκεντρωθεί το πλουσιότατο υλικό το οποίο κατέλειπε ο μεγάλος οραματιστής, ώστε να συντηρηθεί, να οργανωθεί και να τεθεί στη διάθεση των κατοπινών μελετητών του έργου του, απ’ όλο τον κόσμο.

Η εταιρεία βραβεύεται στο ICT forum σαν η μακράν πλέον κερδοφόρα εταιρεία πληροφορικής της δεκαετίας. 

Το έτος 2000 -και αφού διασωθήκαμε από τον ψηφιακό Αρμαγεδώνα- η ΔΕΛΤΑ Πληροφορική συγχωνεύεται με την Singular. Θα περάσουν μαζί τέσσερα χρόνια – το 2004 η ΔΕΛΤΑ θα ολοκληρώσει τον κύκλο της ζωής της, με τη μεταφορά όλων των δραστηριοτήτων της στη First Data, πλην του τομέα των εκλογών, ο οποίος παραμένει ως τις μέρες μας στη Singular.

Οι δυσκολίες συνεχίζονται για τη Unisystems και τα μαύρα σύννεφα πυκνώνουν στον ορίζοντα, από τα πρώτα χρόνια του νέου αιώνα, όσον αφορά στο μέλλον της – οι καιροί και οι άνθρωποι αλλάζουν, το παλιό ομαδικό πνεύμα σιγά-σιγά σβήνει. Το 2005 αποχωρεί από την εταιρεία ο Αλέξανδρος Δότσης και καθήκοντα CEO αναλαμβάνει πλέον ο Δημήτρης Λιαρούτσος. Αντιπρόεδρος αναλαμβάνει ο Ανδρέας Δρυμιώτης, που επιστρέφει στην εταιρεία, για μια περίοδο δυο ακόμα ετών.

Λύση στα προβλήματα της Unisystems και σημαντική διασφάλιση για το μέλλον της έρχεται, τελικά, να δώσει η εξαγορά της από τον όμιλο Quest, στις 8 Ιουνίου του 2006. Σχεδόν δυο χρόνια αργότερα, η εταιρεία μετακομίζει στη σημερινή της έδρα, στην Αλ. Πάντου, στην Καλλιθέα. 

Τον Δεκέμβριο του 2007, η Info-Quest ολοκλήρωσε την εξαγορά του 100% της Unisystems Α.Ε που εξακολουθεί και σήμερα να είναι μέλος του Ομίλου Quest. Μέσω αυτής της εξαγοράς, ο Όμιλος Quest αποφάσισε να επενδύσει στη δημιουργία μιας ηγέτιδας εταιρείας Πληροφορικής με σκοπό να καθοδηγήσει την αγορά στα χρόνια που θα ακολουθούσαν. Με αυτό τον τρόπο, ισχυροποιεί τη Unisystems εισφέροντας σε αυτή τη θυγατρική της Decision Systems Integration A.E. και το τμήμα παροχής ολοκληρωμένων λύσεων και εφαρμογών πληροφορικής  (Solution and Business Applications SBA) της Info-Quest.

Η νέα Uni Systems δημιουργήθηκε.  
 

Η εμβληματική σοφή κουκουβάγια, το πρωτότυπο γλυπτό της Φρόσως Ευθυμιάδη - Μενεγάκη που διακοσμούσε και το αίθριο του κτηρίου της Στρατιωτικού Συνδέσμου εξακολουθεί να φρουρεί την είσοδο του κτηρίου. Όπως είχε αναφέρει ο Κωνσταντίνος Δοξιάδης «Η κουκουβάγια αυτή στήθηκε πάνω από μηχανές και μηχανικούς υπολογιστές για να μας θυμίζει πάντοτε πως ο άνθρωπος είναι αυτός που κατευθύνει τις μηχανές και καθορίζει την τύχη του. Η Φρόσω έφτιαξε τη σωστή κουκουβάγια που δεν είναι πουλί αλλά σύμβολο του πνεύματος.»